ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ:
ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ
ΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΕΛΠΙΔΑ
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σήμερα η νεολαία ζει την βία.
Ζει την βία της αδικίας. Ζει την βία των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Των ισχυρών που μπορούν όλα να τα ξεπερνούν, νόμους, αρχές, πολιτεία, και των αδύναμων που όλα τα υποφέρουν, γραφειοκρατία, αυθαιρεσία, ρουσφετολογία, διαφθορά.
Σήμερα η νεολαία ζει την βία.
Ζει την βία του ευτελισμού της προσωπικότητάς της, όταν της ζητούν κομματική υποταγή για μια δουλειά. Όταν την υποχρεώνουν να τρέχει στα βουλευτικά γραφεία για να βρει εργασία. Όταν στα stage την κοροϊδεύουν, την εκμεταλλεύονται και της στερούν το μέλλον της.
Ζει την βία του ευτελισμού των πτυχίων που δεν έχουν αντίκρισμα, στην προοπτική εργασίας, στην προοπτική να φτιάξει οικογένεια. Και ζει την βία της εκμετάλλευσης, της αδήλωτης εργασίας, της εργασίας χωρίς ασφάλιση, της εργασίας χωρίς προοπτική, της εργασίας που σήμερα απειλείται – και αυτή ακόμα – με διακοπή και ανεργία.
Σήμερα η νεολαία ζει την βία.
Ζει την βία προτύπων που μικρή σχέση έχουν με τα δικά της όνειρα, τις δικές της επιθυμίες, τις δικές της ανάγκες, τις δικές της ελπίδες. Που όμως της επιβάλλονται καθημερινά από την εμπορευματοποίηση της ζωής της.
Ζει η νεολαία την βία.
Την βία της καταστροφής της ποιότητας ζωής. Την βία της καταστροφής του περιβάλλοντος, του νερού που πίνουμε, του αέρα που αναπνέουμε, της θάλασσας και των δασών που χάνουμε.
Ζει η νεολαία την βία.
Την βία μιας πολιτείας που αντί να είναι κοντά της, να νοιάζεται, να την προστατεύει όταν χρειάζεται, να της δίνει δυνατότητες, να την σέβεται, την αντιμετωπίζει ως ύποπτη.
Ζει η νεολαία την βία.
Ζει ολόκληρη η κοινωνία την βία.
Την βία της ανασφάλειας. Την βία μιας ακυβέρνητης πολιτείας. Που την εξουσιάζουν μικρά ή μεγάλα συμφέροντα αλλά όχι το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον του λαού, όχι το συμφέρον του πολίτη.
Ζει ολόκληρη η κοινωνία την βία.
Την βία της έλλειψης πρόνοιας, συμπόνιας, ανθρωπιάς, στα νοσοκομεία μας, στη δημόσια διοίκηση, στους δρόμους και τις πόλεις μας.
Εμείς καλούμε όλους σε μια διαμαρτυρία.
Διαμαρτυρία ενάντια στην βία.
Ενάντια στην βία του κράτους, ενάντια στην βία προς τον συνάνθρωπό μας, ενάντια στην βία που ζούμε, αισθανόμαστε, βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή.
Διαμαρτυρία χωρίς βία, ενάντια στη βία.
Εμείς καλούμε όλους σε μια διαμαρτυρία.
Ενάντια στην βία της αλαζονείας, της διαφθοράς, της απαξίωσης των ατομικών δικαιωμάτων, της απαξίωσης των πάντων, ενάντια στην βία της προπαγάνδας, ενάντια στην βία της υποκρισίας, ενάντια στην βία της αδικίας και της ανομίας, της βαρβαρότητας.
Διαμαρτυρία ενάντια στην βία χωρίς βία.
Για μια κοινωνία δικαίου, ευνομούμενη κοινωνία, που εγγυάται δικαιώματα, εγγυάται την αξιοπρέπεια, εγγυάται την ισότητα της μεταχείρισης των πολιτών μας, των νέων.
Με ένα κερί για τον Αλέξανδρο ανάβουμε ξανά την ελπίδα.
Για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την ανθρωπιά.
Αυτή την κοινωνία αξίζουμε.
Αυτή την κοινωνία μπορούμε να οικοδομήσουμε για μας και τα παιδιά μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε μια κρίσιμη στιγμή για την κοινωνία μας η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει τις ευθύνες της.
Εντωμεταξύ μένει απροστάτευτη η ανθρώπινη ζωή, ο ανθρώπινος κόπος, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική βούληση να αναλάβει ευθύνες.
Δεν έχει την ελάχιστη απαιτούμενη αξιοπιστία.
Δεν έχει την κοινωνική αποδοχή.
Δεν έχει, πάνω απ' όλα το ηθικό κύρος.
Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δεν θέλει και δεν μπορεί.
Η κυβερνητική πολιτική κατάρρευση και ηθική αποσύνθεση, αφού καταρράκωσε την οικονομία, αφού υπονόμευσε τους θεσμούς, γίνεται επικίνδυνη για την ίδια την κοινωνική ειρήνη.
Η απάθεια και η αδιαφορία γίνεται συνενοχή.
Η χώρα δεν αντέχει άλλη αυθαιρεσία, ασυδοσία αναλγησία.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΕΙΡΗΝΙΚΑ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΠΟΥ ΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΙΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙ ΠΕΡΑ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ
Οι Νομαρχιακές Επιτροπές σε συνεργασία με τις Τοπικές Οργανώσεις και τους Κοινωνικούς Φορείς ορίζουν το χώρο διοργάνωσης στις 7 μ.μ. την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Ο Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου
Γιάννης Ν. Ραγκούσης
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
Πολιτιστικό Μνημείο με ευθεία αναφορά στον Κολοσσό και όχι μια εμπορική τουριστική «ατραξιόν» ή ανέγερση ενός λαμπερού πολυκαταστήματος με μεσίτη τον
Πολλές φορές στο παρελθόν έχει συζητηθεί και μάλλον δεν διαφωνεί κανείς, στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός μνημείου με διεθνή βαρύτητα και ευθεία αναφορά στο Κολοσσό, που θα αποτελεί από μόνο του ένα νέο ισχυρό τουριστικό πόλο έλξης της περιοχής μας.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα, πρωτοβουλία κατ’ αρχήν του αείμνηστου Μ. Πετρίδη, έγινε προσπάθεια να υλοποιηθεί από τον Δήμο Ροδίων προ δεκαετίας. Τότε είχαν συγκεντρωθεί κάποιες προτάσεις από διάφορους καλλιτέχνες και σε αυτή τη πορεία θα πρέπει να συνεχίσει η νέα Δημοτική Αρχή, γιατί είναι κρίμα η Δημόσια Διοίκηση να μην εμφανίζει συνέχεια και να εμφανίζεται να επαναλαμβάνει ακόμη και τον εαυτό της για λόγους, προφανώς, επικοινωνιακούς. Βέβαια η όλη διαδικασία θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να καταλήξει σ’ έναν ανοικτό διεθνή διαγωνισμό κατάθεσης ιδεών. Ο λόγοι για αυτό είναι πολλοί :
- η ανάγκη για διαφάνεια σε όλες τις ενέργειες της Δημόσιας Διοίκησης (ιδιαίτερα με τη σημερινή διάχυτη καχυποψία, όπου κανείς πλέον δεν είναι υπεράνω υποψίας)
- η δυνατότητα να επιλέξουμε μέσα από μια πλειάδα προτάσεων, ώστε να είναι δυνατή η εύρεση μια πολύ καλής πρότασης αλλά και η δυνατότητα κατάθεσης πραγματικά καινοτόμων, νέων ιδεών κι από νέους καλλιτέχνες του διεθνούς στερεώματος και όχι απλών προτάσεων όπως αυτές που κυκλοφόρησαν. Π.χ. η δημιουργία ενός κτιρίου με δυνατότητα περιστροφής των ορόφων του έχει ήδη δρομολογηθεί στο Dubai και φυσικά σαν ιδέα δεν αποτελεί τίποτα καινούργιο, η ύπαρξη μιας αναπαράστασης με λέιζερ επίσης δεν αποτελεί καινοτομία – ίσως πριν 20 χρόνια – αλλά όχι σήμερα.
- η τελική επιλογή δε θα είναι μια απόφαση κάποιων ανθρώπων που εν κρυπτώ κατέληξαν σε αυτό αλλά αποτέλεσμα δημοκρατικής ζύμωσης των κατοίκων του νησιού μας. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει και το έναυσμα για τη πιο ενεργή συμμετοχή εφεξής των συμπολιτών μας στη διαμόρφωση των αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και ευκαιρία για τη καθιέρωση μηχανισμών άσκησης συμμετοχικής δημοκρατίας (π.χ. δημοψήφισμα μέσω διαδικτύου, σύσταση δικτύων πολιτών συγκεκριμένου σκοπού, κυκλοφορία ερωτηματολογίου όπως ορθός γίνεται τώρα τελευταία από τον Δήμο για άλλο θέμα, κ.λ.π.).
- η προβολή και διαφήμιση που θα συντελεστεί κατά τη διάρκεια του διεθνούς διαγωνισμού θα αποσπάσει τη παγκόσμια προσοχή και θα αποτελέσει αυτή καθ’ εαυτή, η συνήθως γραφειοκρατική διαδικασία επιλογής αναδόχου, τη πρώτη και καλύτερη διαφήμιση για το όλο εγχείρημα.
Σε κάθε περίπτωση, η άποψη που είχε επικρατήσει και παραμένει επίκαιρη και χαιρόμαστε που την υιοθετεί κι ο Δήμαρχος, είναι να μη πάμε σε μια αντιγραφή του Κολοσσού, που στο κάτω - κάτω δεν υπάρχουν ασφαλείς ιστορικές μαρτυρίες που να τον περιγράφουν με ακρίβεια, ώστε να αποφύγουμε τη δημιουργία μιας καρικατούρας που θα προσβάλει εν τέλει τα μνημείο, που από μόνο του έχει καταφέρει έως τώρα, στο πέρασμα του χρόνου να διατηρήσει μια μυθική υπόσταση.
Ακόμη είναι σημαντικό η ανέγερση ενός τέτοιου μνημείου, να μην αφεθεί στην εκμετάλλευση του ιδιωτικού κεφαλαίου, γιατί η κακοποίηση του είναι δεδομένη. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο εύκολος δρόμος είναι να αφήσουμε κάποιους ιδιώτες να «κάνουν τη δουλειά μας», αλλά τουλάχιστον σε ένα τέτοιο θέμα θα πρέπει να είμαστε πιο προσεχτικοί. Ούτε η Ακρόπολη παλιά, ούτε και το νέο μουσείο της Ακρόπολης δε κατασκευάστηκε από ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη βιβλιοθήκη του Καΐρου, που αποτελεί ένα καλό παράδειγμα ανέγερσης μνημείου παγκόσμιας εμβέλειας ως ιστορική συνέχεια ενός θαύματος (φάρος της Αλεξάνδρειας) χωρίς να επιχειρηθεί η αντιγραφή του μνημείου αυτού καθ’ εαυτού. Σε αυτή τη περίπτωση, η χρηματοδότηση βρέθηκε από διεθνείς οργανισμούς και ιδιώτες που ήθελαν να συμμετέχουν ως δωρητές. Τόσο η Ε.Ε. όσο κι ο «Οργανισμός Πόλεων Παγκόσμιας Κληρονομιάς», όπου η προηγούμενη Δημοτική Αρχή έκανε αισθητή την παρουσία της, αποτελούν πεδίο δράσης για την εξεύρεση κονδυλίων και χορηγών αλλά και τη προώθηση του ως πολιτιστικό μνημείο και όχι μια εμπορική τουριστική «ατραξιόν».
Επίσης θα πρέπει να μη παρασυρθούμε από την «απλόχερη» προσφορά χρημάτων από ιδιώτες και καταλήξει η δημόσια διοίκηση να γίνει «μεσίτης» για την ανέγερση ενός λαμπερού πολυκαταστήματος και μάλιστα σε θεωρητικά απαγορευτικό χώρο (ακούστηκε ακόμη κι εντός της θάλασσας) και να χαρίσουμε από πάνω και το όνομα (και φυσικά το μύθο που το περικλείει) σε μια επιχείρηση. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι στη περίπτωση του Καζίνου, που παρά την υποχρέωση του τόσο καιρό δεν έχει ανταποκριθεί στις υποσχόμενες επενδύσεις, η ξαφνική και αυθόρμητη προσφορά πολλαπλάσιου ποσού από ιδιώτες και μάλιστα σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας, δε μπορεί παρά να μας κάνει όλους ιδιαίτερα επιφυλακτικούς.
Πρωτοβουλία Νέων Σοσιαλιστών Ρόδου
neoisosialistes@mail.gr - http://neoisosialistes.blogspot.com/
Το συγκεκριμένο εγχείρημα, πρωτοβουλία κατ’ αρχήν του αείμνηστου Μ. Πετρίδη, έγινε προσπάθεια να υλοποιηθεί από τον Δήμο Ροδίων προ δεκαετίας. Τότε είχαν συγκεντρωθεί κάποιες προτάσεις από διάφορους καλλιτέχνες και σε αυτή τη πορεία θα πρέπει να συνεχίσει η νέα Δημοτική Αρχή, γιατί είναι κρίμα η Δημόσια Διοίκηση να μην εμφανίζει συνέχεια και να εμφανίζεται να επαναλαμβάνει ακόμη και τον εαυτό της για λόγους, προφανώς, επικοινωνιακούς. Βέβαια η όλη διαδικασία θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να καταλήξει σ’ έναν ανοικτό διεθνή διαγωνισμό κατάθεσης ιδεών. Ο λόγοι για αυτό είναι πολλοί :
- η ανάγκη για διαφάνεια σε όλες τις ενέργειες της Δημόσιας Διοίκησης (ιδιαίτερα με τη σημερινή διάχυτη καχυποψία, όπου κανείς πλέον δεν είναι υπεράνω υποψίας)
- η δυνατότητα να επιλέξουμε μέσα από μια πλειάδα προτάσεων, ώστε να είναι δυνατή η εύρεση μια πολύ καλής πρότασης αλλά και η δυνατότητα κατάθεσης πραγματικά καινοτόμων, νέων ιδεών κι από νέους καλλιτέχνες του διεθνούς στερεώματος και όχι απλών προτάσεων όπως αυτές που κυκλοφόρησαν. Π.χ. η δημιουργία ενός κτιρίου με δυνατότητα περιστροφής των ορόφων του έχει ήδη δρομολογηθεί στο Dubai και φυσικά σαν ιδέα δεν αποτελεί τίποτα καινούργιο, η ύπαρξη μιας αναπαράστασης με λέιζερ επίσης δεν αποτελεί καινοτομία – ίσως πριν 20 χρόνια – αλλά όχι σήμερα.
- η τελική επιλογή δε θα είναι μια απόφαση κάποιων ανθρώπων που εν κρυπτώ κατέληξαν σε αυτό αλλά αποτέλεσμα δημοκρατικής ζύμωσης των κατοίκων του νησιού μας. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει και το έναυσμα για τη πιο ενεργή συμμετοχή εφεξής των συμπολιτών μας στη διαμόρφωση των αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και ευκαιρία για τη καθιέρωση μηχανισμών άσκησης συμμετοχικής δημοκρατίας (π.χ. δημοψήφισμα μέσω διαδικτύου, σύσταση δικτύων πολιτών συγκεκριμένου σκοπού, κυκλοφορία ερωτηματολογίου όπως ορθός γίνεται τώρα τελευταία από τον Δήμο για άλλο θέμα, κ.λ.π.).
- η προβολή και διαφήμιση που θα συντελεστεί κατά τη διάρκεια του διεθνούς διαγωνισμού θα αποσπάσει τη παγκόσμια προσοχή και θα αποτελέσει αυτή καθ’ εαυτή, η συνήθως γραφειοκρατική διαδικασία επιλογής αναδόχου, τη πρώτη και καλύτερη διαφήμιση για το όλο εγχείρημα.
Σε κάθε περίπτωση, η άποψη που είχε επικρατήσει και παραμένει επίκαιρη και χαιρόμαστε που την υιοθετεί κι ο Δήμαρχος, είναι να μη πάμε σε μια αντιγραφή του Κολοσσού, που στο κάτω - κάτω δεν υπάρχουν ασφαλείς ιστορικές μαρτυρίες που να τον περιγράφουν με ακρίβεια, ώστε να αποφύγουμε τη δημιουργία μιας καρικατούρας που θα προσβάλει εν τέλει τα μνημείο, που από μόνο του έχει καταφέρει έως τώρα, στο πέρασμα του χρόνου να διατηρήσει μια μυθική υπόσταση.
Ακόμη είναι σημαντικό η ανέγερση ενός τέτοιου μνημείου, να μην αφεθεί στην εκμετάλλευση του ιδιωτικού κεφαλαίου, γιατί η κακοποίηση του είναι δεδομένη. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο εύκολος δρόμος είναι να αφήσουμε κάποιους ιδιώτες να «κάνουν τη δουλειά μας», αλλά τουλάχιστον σε ένα τέτοιο θέμα θα πρέπει να είμαστε πιο προσεχτικοί. Ούτε η Ακρόπολη παλιά, ούτε και το νέο μουσείο της Ακρόπολης δε κατασκευάστηκε από ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη βιβλιοθήκη του Καΐρου, που αποτελεί ένα καλό παράδειγμα ανέγερσης μνημείου παγκόσμιας εμβέλειας ως ιστορική συνέχεια ενός θαύματος (φάρος της Αλεξάνδρειας) χωρίς να επιχειρηθεί η αντιγραφή του μνημείου αυτού καθ’ εαυτού. Σε αυτή τη περίπτωση, η χρηματοδότηση βρέθηκε από διεθνείς οργανισμούς και ιδιώτες που ήθελαν να συμμετέχουν ως δωρητές. Τόσο η Ε.Ε. όσο κι ο «Οργανισμός Πόλεων Παγκόσμιας Κληρονομιάς», όπου η προηγούμενη Δημοτική Αρχή έκανε αισθητή την παρουσία της, αποτελούν πεδίο δράσης για την εξεύρεση κονδυλίων και χορηγών αλλά και τη προώθηση του ως πολιτιστικό μνημείο και όχι μια εμπορική τουριστική «ατραξιόν».
Επίσης θα πρέπει να μη παρασυρθούμε από την «απλόχερη» προσφορά χρημάτων από ιδιώτες και καταλήξει η δημόσια διοίκηση να γίνει «μεσίτης» για την ανέγερση ενός λαμπερού πολυκαταστήματος και μάλιστα σε θεωρητικά απαγορευτικό χώρο (ακούστηκε ακόμη κι εντός της θάλασσας) και να χαρίσουμε από πάνω και το όνομα (και φυσικά το μύθο που το περικλείει) σε μια επιχείρηση. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι στη περίπτωση του Καζίνου, που παρά την υποχρέωση του τόσο καιρό δεν έχει ανταποκριθεί στις υποσχόμενες επενδύσεις, η ξαφνική και αυθόρμητη προσφορά πολλαπλάσιου ποσού από ιδιώτες και μάλιστα σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας, δε μπορεί παρά να μας κάνει όλους ιδιαίτερα επιφυλακτικούς.
Πρωτοβουλία Νέων Σοσιαλιστών Ρόδου
neoisosialistes@mail.gr - http://neoisosialistes.blogspot.com/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
