Πολιτιστικό Μνημείο με ευθεία αναφορά στον Κολοσσό και όχι μια εμπορική τουριστική «ατραξιόν» ή ανέγερση ενός λαμπερού πολυκαταστήματος με μεσίτη τον

Πολλές φορές στο παρελθόν έχει συζητηθεί και μάλλον δεν διαφωνεί κανείς, στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός μνημείου με διεθνή βαρύτητα και ευθεία αναφορά στο Κολοσσό, που θα αποτελεί από μόνο του ένα νέο ισχυρό τουριστικό πόλο έλξης της περιοχής μας.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα, πρωτοβουλία κατ’ αρχήν του αείμνηστου Μ. Πετρίδη, έγινε προσπάθεια να υλοποιηθεί από τον Δήμο Ροδίων προ δεκαετίας. Τότε είχαν συγκεντρωθεί κάποιες προτάσεις από διάφορους καλλιτέχνες και σε αυτή τη πορεία θα πρέπει να συνεχίσει η νέα Δημοτική Αρχή, γιατί είναι κρίμα η Δημόσια Διοίκηση να μην εμφανίζει συνέχεια και να εμφανίζεται να επαναλαμβάνει ακόμη και τον εαυτό της για λόγους, προφανώς, επικοινωνιακούς. Βέβαια η όλη διαδικασία θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να καταλήξει σ’ έναν ανοικτό διεθνή διαγωνισμό κατάθεσης ιδεών. Ο λόγοι για αυτό είναι πολλοί :
- η ανάγκη για διαφάνεια σε όλες τις ενέργειες της Δημόσιας Διοίκησης (ιδιαίτερα με τη σημερινή διάχυτη καχυποψία, όπου κανείς πλέον δεν είναι υπεράνω υποψίας)
- η δυνατότητα να επιλέξουμε μέσα από μια πλειάδα προτάσεων, ώστε να είναι δυνατή η εύρεση μια πολύ καλής πρότασης αλλά και η δυνατότητα κατάθεσης πραγματικά καινοτόμων, νέων ιδεών κι από νέους καλλιτέχνες του διεθνούς στερεώματος και όχι απλών προτάσεων όπως αυτές που κυκλοφόρησαν. Π.χ. η δημιουργία ενός κτιρίου με δυνατότητα περιστροφής των ορόφων του έχει ήδη δρομολογηθεί στο Dubai και φυσικά σαν ιδέα δεν αποτελεί τίποτα καινούργιο, η ύπαρξη μιας αναπαράστασης με λέιζερ επίσης δεν αποτελεί καινοτομία – ίσως πριν 20 χρόνια – αλλά όχι σήμερα.
- η τελική επιλογή δε θα είναι μια απόφαση κάποιων ανθρώπων που εν κρυπτώ κατέληξαν σε αυτό αλλά αποτέλεσμα δημοκρατικής ζύμωσης των κατοίκων του νησιού μας. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει και το έναυσμα για τη πιο ενεργή συμμετοχή εφεξής των συμπολιτών μας στη διαμόρφωση των αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και ευκαιρία για τη καθιέρωση μηχανισμών άσκησης συμμετοχικής δημοκρατίας (π.χ. δημοψήφισμα μέσω διαδικτύου, σύσταση δικτύων πολιτών συγκεκριμένου σκοπού, κυκλοφορία ερωτηματολογίου όπως ορθός γίνεται τώρα τελευταία από τον Δήμο για άλλο θέμα, κ.λ.π.).
- η προβολή και διαφήμιση που θα συντελεστεί κατά τη διάρκεια του διεθνούς διαγωνισμού θα αποσπάσει τη παγκόσμια προσοχή και θα αποτελέσει αυτή καθ’ εαυτή, η συνήθως γραφειοκρατική διαδικασία επιλογής αναδόχου, τη πρώτη και καλύτερη διαφήμιση για το όλο εγχείρημα.

Σε κάθε περίπτωση, η άποψη που είχε επικρατήσει και παραμένει επίκαιρη και χαιρόμαστε που την υιοθετεί κι ο Δήμαρχος, είναι να μη πάμε σε μια αντιγραφή του Κολοσσού, που στο κάτω - κάτω δεν υπάρχουν ασφαλείς ιστορικές μαρτυρίες που να τον περιγράφουν με ακρίβεια, ώστε να αποφύγουμε τη δημιουργία μιας καρικατούρας που θα προσβάλει εν τέλει τα μνημείο, που από μόνο του έχει καταφέρει έως τώρα, στο πέρασμα του χρόνου να διατηρήσει μια μυθική υπόσταση.
Ακόμη είναι σημαντικό η ανέγερση ενός τέτοιου μνημείου, να μην αφεθεί στην εκμετάλλευση του ιδιωτικού κεφαλαίου, γιατί η κακοποίηση του είναι δεδομένη. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο εύκολος δρόμος είναι να αφήσουμε κάποιους ιδιώτες να «κάνουν τη δουλειά μας», αλλά τουλάχιστον σε ένα τέτοιο θέμα θα πρέπει να είμαστε πιο προσεχτικοί. Ούτε η Ακρόπολη παλιά, ούτε και το νέο μουσείο της Ακρόπολης δε κατασκευάστηκε από ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη βιβλιοθήκη του Καΐρου, που αποτελεί ένα καλό παράδειγμα ανέγερσης μνημείου παγκόσμιας εμβέλειας ως ιστορική συνέχεια ενός θαύματος (φάρος της Αλεξάνδρειας) χωρίς να επιχειρηθεί η αντιγραφή του μνημείου αυτού καθ’ εαυτού. Σε αυτή τη περίπτωση, η χρηματοδότηση βρέθηκε από διεθνείς οργανισμούς και ιδιώτες που ήθελαν να συμμετέχουν ως δωρητές. Τόσο η Ε.Ε. όσο κι ο «Οργανισμός Πόλεων Παγκόσμιας Κληρονομιάς», όπου η προηγούμενη Δημοτική Αρχή έκανε αισθητή την παρουσία της, αποτελούν πεδίο δράσης για την εξεύρεση κονδυλίων και χορηγών αλλά και τη προώθηση του ως πολιτιστικό μνημείο και όχι μια εμπορική τουριστική «ατραξιόν».
Επίσης θα πρέπει να μη παρασυρθούμε από την «απλόχερη» προσφορά χρημάτων από ιδιώτες και καταλήξει η δημόσια διοίκηση να γίνει «μεσίτης» για την ανέγερση ενός λαμπερού πολυκαταστήματος και μάλιστα σε θεωρητικά απαγορευτικό χώρο (ακούστηκε ακόμη κι εντός της θάλασσας) και να χαρίσουμε από πάνω και το όνομα (και φυσικά το μύθο που το περικλείει) σε μια επιχείρηση. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι στη περίπτωση του Καζίνου, που παρά την υποχρέωση του τόσο καιρό δεν έχει ανταποκριθεί στις υποσχόμενες επενδύσεις, η ξαφνική και αυθόρμητη προσφορά πολλαπλάσιου ποσού από ιδιώτες και μάλιστα σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας, δε μπορεί παρά να μας κάνει όλους ιδιαίτερα επιφυλακτικούς.


Πρωτοβουλία Νέων Σοσιαλιστών Ρόδου
neoisosialistes@mail.gr - http://neoisosialistes.blogspot.com/